LA CIGALE ET LA FOURMI

                     La  cigale  et  la  fourmi                O  τζίτζικας  κι  ο  μέρμηγκας
   
   
La Cigale, ayant chanté tout l' été,
se trouva fort dépourvue quand
la bise fut venue.
Pas un seul petit morceau
de mouche ou de vermisseau.
Elle alla crier famine
chez la fourmi, sa voisine,
la priant de lui prêter
quelque grain pour subsister
jusqu' à la saison nouvelle.
"Je vous paierai, lui dit-elle
avant l' oût, foi d' animal
intérêt et principal".
La Fourmi n' est pas prêteuse
c' est là son moindre défaut.
"Que faisiez-vous le temps chaud"?
dit-elle à cette emprunteuse.
- Nuit et jour à tout venant
  je chantais, ne vous déplaise.
- Vous chantiez?
  J' en suis fort aise.
  Eh bien, danser maintenant !  

Ο Τζίτζικας, ο αοιδός, μαέστρος μέγας και τρανός    

όλο το καλοκαίρι,
τροφή και σπίτι έψαχνε...
μα πού να βρει δεν ξέρει.
Σαν ο βοριάς κατέφθασε και πεινασμένος έμεινε
το κέφι του το έχασε.
Και τότε αίφνης σκέφθηκε,
το Μέρμηγκα επισκέφθηκε.
Πολύ τον παρακάλεσε
λίγα σποράκια δανεικά
μέχρι τη νέα τη σοδειά.
"Θα στα δώσω, ορκίστηκε,
πριν ο Αύγουστος να μπει,
τόκο με κεφάλαιο μαζί".
Ο Μέρμηγκας δε δίνει από το δικό του.
Αυτό είναι το λιγότερο κακό του.
"Τι έκανες στις μέρες τις καλές
και τώρα τη συμπόνια μου τη θες";
- Μέρα και νύχτα, σχώρα με,
τραγούδαγα χωρίς σταματημό.
- Τραγούδαγες; Ωραίο είν' αυτό !
ε, τώρα φιλαράκι μου, ρίξτο στο χορό !

Mετάφραση : Βονιτσάνου-Guilloteau Θεοδώρα
                       Παρτσανάκης Λεωνίδας
Σχολικοί σύμβουλοι Γαλλικής γλώσσας

                             

                               
Alors quelle est la morale de cette fable ? Pouvez-vous la trouvez dans le texte ?
Ποιό είναι λοιπόν το ηθικό δίδαγμα αυτού του μύθου ; Μπορείτε να το βρείτε μέσα στο κείμενο;