Ayons, même pour un seul jour, le regard des enfants qui attendent impatiemment à coller des poissons!
La coutume et son histoire
Le Poisson d’avril, tout le monde le sait, n’est autre chose qu’une attrape, un piège innocent (et bienséant, cela va sans dire) que l’on tend à quelque personne amie, parente ou familière, le premier jour de ce mois d’avril. Donner un poisson d’avril à quelqu’un, c’est lui faire faire une démarche inutile, lui annoncer une nouvelle qu’on invente, l’envoyer au-devant de quelqu’un qui ne vient pas, en un mot, se divertir un peu à ses dépens, et éprouver sa patience.
En savoir plus
Το έθιμο και η ιστορία του
Την 1η Απριλίου στη Γαλλία συνηθίζουν να λένε ψέμματα αλλά και να κρεμούν στις πλάτες των περαστικών μικρά χάρτινα ψάρια και να φωνάζουν «Πρωταπριλιάτικο ψάρι!» («Poisson d’avril!»), μόλις οι περαστικοί το αντιληφθούν. Από πού προήλθε αυτό το έθιμο;
Το πρωταπριλιάτικο ψέμα, έχει τις ρίζες του στον 15ο αιώνα. Ξεκίνησε από την Γαλλία, στην οποία για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα η πρώτη του Απρίλη είχε καθιερωθεί ως πρωτοχρονιά.
Έτσι ενώ όλη η άλλη Ευρώπη την πρωτοχρονιά την γιόρταζε την 1 Ιανουαρίου, οι Γάλλοι, ήταν οι μοναδικοί που ξεχώριζαν, και την γιόρταζαν την 1 Απρίλη. Όταν το 1564 ο βασιλιάς Κάρολος αποφάσισε να το αλλάξει, καθιερώνοντας ως πρώτη του έτους την 1 Ιανουαρίου, συνάντησε έντονες αντιδράσεις από ορισμένους ένθερμους οπαδούς του εθίμου, οι οποίοι επέμεναν σε πείσμα όλων των άλλων να γιορτάζουν σαν πρωτοχρονιά την Πρωταπριλιά. Οι άλλοι που δέχτηκαν την αλλαγή πείραζαν τους «παραδοσιακούς» με κάλπικα πρωτοχρονιάτικα δώρα και πιπεράτα ψέματα.
Μία εκδοχή για το ψάρι είναι η εξής: Οι Γάλλοι ονόμαζαν το πρωταπριλιάτικο ψέμα «ψάρι του Απρίλη» και η εξήγηση είναι, ότι οι Κέλτες λόγω του καλού καιρού άρχιζαν το ψάρεμα την πρώτη Απριλίου. Όμως συχνά η φτωχή ψαριά διέψευδε τις ικανότητες τους, και οι ψαράδες γύριζαν στα σπίτια τους μ' άδεια τα χέρια, αλλά με την φαντασία να οργιάζει και να διηγούνται πολλά ψεύτικα συμβάντα κατά τις ημέρες που ψάρευαν.
Πρωταπριλιά στη Ελλάδα και στον κόσμο
Στον ελληνικό χώρο το έθιμο πρέπει να ήταν γνωστό από την εποχή των Σταυροφοριών. Η συνήθεια να λένε ψέματα δεν είναι άγνωστη στην Ελλάδα. Μάλιστα, αποτελεί, όπως υποστηρίζει ο λαογράφος Γεώργιος Μέγας, συνήθη μηχανισμό στην προσπάθεια εξασφάλισης της επιτυχίας μιας μαγικής ενέργειας ή ενός δύσκολου έργου, βάσει της αντίληψης ότι η ψευδολογία ξεγελά και εμποδίζει τις βλαπτικές δυνάμεις. Και το ψέμα της Πρωταπριλιάς είναι «ένα σκόπιμο ξεγέλασμα των βλαπτικών δυνάμεων που θα εμπόδιζαν την αγροτική παραγωγή», σύμφωνα με το λαογράφο Δημήτριο Λουκάτο.
Διαβάστε περισσότερα και δείτε βίντεο-φάρσες στον παρακάτω σύνδεσμο
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/431#ixzz44WBDp6CE
Διαβάστε περισσότερα και δείτε βίντεο-φάρσες στον παρακάτω σύνδεσμο
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/431#ixzz44WBDp6CE
Βρε την κακομοίρα τη γάτα ! /Mon pauvre chat!
Les petits poissons dans l'eau
Ψέμα πρωταπριλιάτικο
— Κάποτε, μια Πρωταπριλιά, γεννήθηκε ένα ψέμα.
— Μπα! Και τι χρώμα είχε;
— Άσπρο, όταν όμως θύμωνε ή ντρεπόταν, κοκκίνιζε.
— Κι εγώ το παθαίνω αυτό. Και τι έγινε με αυτό το ψέμα;
Το άσπρο ψέμα, πρωί πρωί Πρωταπριλιάς, μόλις γεννήθηκε, πήγε στην αυλή ενός σχολείου, ακριβώς την ώρα που χτυπούσε το κουδούνι. Τα παιδιά μόλις το είδαν, το αγάπησαν αμέσως. Το ίδιο και οι δάσκαλοι και ο διευθυντής. Τα παιδιά θέλησαν να το κρατήσουν στο σχολείο τους.
— Τι όμορφο ψέμα είσαι εσύ! είπαν και ο διευθυντής του έκανε επίσημη πρόταση να μείνει στο γραφείο, μαζί του.
— Ήταν Πρωταπριλιά, γι' αυτό το αγάπησαν. Γιατί τα ψέματα κανείς δεν τα συμπαθεί. Τελικά έμεινε το ψέμα στο σχολείο;
— Όχι, προτίμησε να φύγει. Πήγε βόλτα στην αγορά. Οι καταστηματάρχες άνοιγαν χαρούμενοι την πόρτα να περάσει μέσα. Όλοι ήθελαν να το κρατήσουν κοντά τους.
— Θα σε βάλω στη βιτρίνα, προσφέρθηκε ένας βιβλιοπώλης.
— Θα τρως όσα γλυκά θέλεις, του είπε ένας ζαχαροπλάστης.
— Θα γίνεις διευθυντής, το διαβεβαίωσε ο ιδιοκτήτης ενός σούπερ μάρκετ.
Όμως το ψέμα κούνησε παιχνιδιάρικα το κεφάλι του κι έφυγε χοροπηδώντας.
Καθώς περπατούσε στα πεζοδρόμια, τα αυτοκίνητα σταματούσαν δίπλα του και κόρναραν δυο φορές για να το χαιρετήσουν.
— Μα όλοι το αγάπησαν αυτό το ψέμα;
— Ναι, όλοι. Και τα δέντρα και τα πουλιά και ο ήλιος. Και όταν πήγε στην παιδική χαρά να παίξει, οι κούνιες στριφογύριζαν σαν τρελές από τη χαρά τους. Ύστερα κάθισε σε ένα παγκάκι να ξεκουραστεί.
— Και λοιπόν;
Τότε πέρασε μια γιαγιά.
— Ζήτω! φώναξε από τη χαρά της σαν το είδε. Μα εσύ λάμπεις πιο πολύ κι από τον ήλιο! Αχ, και να 'σουν αλήθεια!
Το άρπαξε και χόρεψε μαζί του έναν ξέφρενο χορό.
Ένας δημοσιογράφος που πέρασε από δίπλα του, καθώς πήγαινε στη δουλειά του, στάθηκε και το κοίταξε καλά - καλά.
— Θα σε κάνω πρώτη είδηση! Του είπε σοβαρά.
Το ψέμα χαμογέλασε κι έκανε να φύγει, μα ήταν λαχανιασμένο και είχε χάσει τη σβελτάδα* του από τον πολύ χορό. Ο δημοσιογράφος το έβαλε στην τσάντα του, μαζί με τα χαρτιά του και το μαγνητοφωνάκι του, και κίνησε για τον τηλεοπτικό σταθμό. Το ψέμα έγινε πρώτη είδηση στο απογευματινό δελτίο ειδήσεων. Ακούστηκε σε όλη τη γη. Όλοι ανατρίχιασαν και δάκρυσαν. Δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι συνεδρίασαν. Αποφάσισαν ομόφωνα να αλλάξουν το ψέμα και να το κάνουν αλήθεια. Ήταν πολύ όμορφο για να είναι ψέμα. Έτρεξαν στον πρωθυπουργό της χώρας. Εκείνος τους άκουσε προσεκτικά. Ήταν ανήσυχος. Ήθελε λίγο να σκεφτεί. Η ώρα περνούσε και ο πρωθυπουργός δεν είχε αποφασίσει ακόμη. Αργά το βράδυ ανακοίνωσε την απόφασή του:
— Όχι! Δε γίνεται! Γεννήθηκε ψέμα και δεν αλλάζει. Δεν είναι παρά ένα πρωταπριλιάτικο ψέμα.
— Μα ποιο ήταν τελικά αυτό το ψέμα;
— Το ψέμα ήταν ότι η πείνα εξαφανίστηκε από τη γη!
Ανθολόγιο Λογοτεχνικών Κειμένων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου